· کسانی را که در شرایط تهدید به فکر مذاکره می افتند ضعف خودشان را با صدای بلند اعلام می کنند. مذاکره باید از موضع قوت و قدرت باشد. امام(ره) فرمودند : اگر آمریکا آدم بشود ما با او رابطه برقرار می کنیم ؛ یعنی از خوی استکبار دست بردارد ، اما واقعیت غیر از این است.
· بعضی اسم فرصت را می آورند اما مرادشان فرصت تسلیم در مقابل آمریکاست. تسلیم شدن در مقابل زور گویی یک جهان خوار هیچ افتخاری ندارد و هیچ وقت فرصت محسوب نمی شود. این برای منافع ملی یک تهدید است. فرصت یعنی کار برای مردم و مقابله با عوامل و ابزارهای داخلی آمریکا.
· هر کسی که اهل تحلیل باشد ، این معنا برایش روشن است که امروز آمریکا برای ایران هیچ نقشه ای جز نقشه ی استکباری ندارد ؛ یعنی بازگشت به وضعیت قبل انقلاب ! معلوم است که ملت ایران در مقابل این نقشه می ایستد. این، آن جهت گیری ضد استبدادی ملت ایران است. البته تلاش هایی از طرف دشمنان هست : تبلیغات می کنند ، حرف می زنند ، سفسطه می کنند ؛ بعضی حتی سعی می کنند روز سیزده آبان را ـ که روز مقاومت در مقابل استکبار است ـ به روز نرمش در مقابل آمریکا تبدیل کنند ! اگر نگوییم ساده لوحی است ناچار باید بگوییم خیانت است ؛ منتها چون انسان نمی خواهد بگوید خیانت ، لابد این کار هم از روی ساده لوحی و غفلت است.
همه این را امروز این فهمیده اند و دانسته اند که مواجه ی استکبار با نظام جمهوری اسلامی ایران ، دیگر از نوع مواجه دهه ی اول انقلاب نیست. در آن مواجهه ، زور آزمایی کردند ؛ شکست خوردند . مواجهه سخت بود ؛ ایجاد جنگ بود ، کودتا بود. در اول انقلاب کودتا راه انداختند ، شکست خوردند ؛ شورشهای قومی راه انداختند ، سر کوب شدند و شکست خوردند ، جنگ تحمیلی راه انداختند که هشت سال به طول انجامید ، شکست خوردند ؛ پس دنبال این راه ها نخواهند رفت ؛ یعنی احتمالش ضعیف است. البته باید همیشه هوشیاری نسبت به همه جوانب باشد. اما این اولویت استکبار در مواجهه با نظام اسلامی نیست. اولویت آن چیزی است که امروز به آن می گویند جنگ نرم ؛ یعنی جنگ به وسیله و ابزارهای فرهنگی ، به وسیله نفوذ ، به وسیله دروغ ، بوسیله شایع پراکنی ؛ با ابزارهای پیشرفته ای که امروز وجود دارد ، ابزار های ارتباطی ای که ده سال قبل و پانزده سال قبل نبود ، امروز گسترش پیدا کرده است. جنگ نرم یعنی ایجاد تردید در دلها و ذهنهای مردم.
یکی از ابزارهای جنگ نرم این است که مردم را در یک جامعه نسبت به هم بدبین کنند ،بد دل کنند ، اختلاف ایجاد کنند ؛ یک بهانه ای پیدا کنند ، به این بهانه بین مردم اختلاف ایجاد کنند ؛ مثل همین قضایای انتخابات ۸۸ که بهانه ای پیدا کردند و بین مردم اختلاف ایجاد کردند ، خوشبتانه مردم ما با بصیرت اند. اینجور کاری در کشورهای دیگر تردید افکنی در بین مردم و یا یک بهانه ای مثل بهانه انتخابات را پیش بکشند ، ایجاد تردید کنند ، دل ها را نسبت به یکدگر چرکین کنند ، مردم را در مقابل هم قرار بدهند ؛ بعد در میانه ، عناصر دست آموز مغرض و معاند را به کارهای خلاف وادار کنند و مسولین کشور نتوانند تشخیص بدهند کار کی بود ، چی بود ، چی شد ؟. این جزو طرح های اساسی است . اینجور کاری را دنبال می کنند..
از جمله ها آفت های بزرگ ، آفت طعمه جویی است. این آفت بزرگی است. مسند را ، مسءولیت را مقام اجتماعی را و حتی علم را به عنوان طعمه نگاه کند ، برای این که بتواند به نون و نوایی برسد. این آفت است. فرصت طلبی ، راحت طلبی و خوی شرارت از این قبیل است. این ها آفت هایی است که وجود دارد
اصلاح طلبی به معنای درست این کلمه جزء لاینفک انقلاب است. اصلاح طلبی یک پز سیاسی نیست از این به عنوان یک پز سیاسی برای جذب دل این و آن نباید استفاده کرد. از آن برای موجه کردن چهره نباید استفاده کرد. اصلاح طلبی یک تکلیف و یک مجاهدت است. دولت و ملت موظفند اصلاح طلب باشند ، البته اجازه ندهند که اصلاح طلبی را دیگران برای آن ها تعریف کنند. خودشان باید اصلاح خودشان را بشناسند ، جست و جو کنند ، تشخیص بدهند و تعریف کنند. نقطه مقابلش هم اصلاح طلبی و بیگانه پسند است.
بر اساس تعلیمات اسلامی ، روابط میان مسولان و مردم باید عاطفی و صمیمانه باشد.مردم گاهی سختی ها را تحمل می کنند ، مشروط بر آن که بدانند مسولان مربوط نیز با آنان با صفا و صمیمت برخورد می کند و خوی اشرافی گری ، انحصار طلبی و انحصار خواهی در او وجود ندارد. بنابراین احساس تواضع در مقابل مردم باید در رفتار مسولان ، در هر رده ای که هستند تجلی پیدا کند و این مساله نمی تواند حالت تصنعی داشته باشد ؛ زیرا در هر صورت تکبر و نخوت روحیه اشرافی گری و برتری جویی به نوعی بروز می کند و در چنین وضعیتی ، محبت و صمیمت از بین خواهد رفت.
مسول در جمهوری اسلامی ، یک حدود و وظایفی را باید رعایت کند . زندگی ،نوع غذا و مصرف او و اعضای خانواده اش ، باید شبیه ضعفای مردم باشد و در این صورت است که مردم او را از خود و را همراه او می دانند.
اگر تجمل گرایی و عادت تجمل در جامعه ، رواج پیدا کند ،بسیاری از مشکلات ، لاینحل باقی خواهد ماند و مشکلات اقتصادی و بسیاری از مشکلات اجتماعی و اخلاقی ، حل نخواهد شد. گرایش به اشرافی گری در زندگی ، ضررهای و خطرهای زیادی دارد و مانع تامین عدالت اجتماعی و دستیابی به روحیه برادری ، الفت ، انس و همدلی که برای هر جامعه ای اهمیت بسیار دارد ، خواهد شد.
اسلام فقط یک اعتقاد نیست ؛ اسلام زندگی طیبه ای انسان هاست. وقتی از حیات نظام اسلامی صحبت می کنیم ، منظور ما از و حیات طیبه ای است که همه خیرات مورد علاقه انسان در آن وجود دارد ؛ هم رفاه مادی و امنیت اجتماعی و روحی تامین می شود ، و هم صفای معنوی و دانش و بینش و تحقیق و تعبد و خلوص و توجه به خدا مشاهده میگردد. اسلام این مواهب را به ما می دهد. اسلام نشان داده است که می تواند از مردمی که به او اعتقاد دارند و بر اساس تعالیم او زندگی می کنند ، دفاع کند. هدف و راه ما مشخص و روشن است و ما برای پیمودن این راه ، هیچ چیز کم نداریم . اگر ایمان و حرکت و عمل لازمه رسیدن به هدف است ، خدای متعال دل های ما را به نور ایمان خوش منور کرده و این توفیق را به ملت ایران داده است که در حرکت و عمل خود ، سختی ها را تحمل کنند و از موانع نهراسند.
اسراف ، هم لطمه اقتصادی می زند ، هم لطمه فرهنگی میزند. وقتی جامعه ای دچار بیماری اسراف شد ، از لحاظ فرهنگی هم بر روی او تاثیرات منفی می گذارد. بنابراین مساله صرفه جویی و اجتناب از اسراف ، فقط یک مساله ی اقتصادی نیست ؛ هم اقتصادی است هم اجتماعی است ، هم فرهنگی است ؛ آینده ی کشور را تهدید می کند. در مصارف گوناگون شخصی و خانوادگی ، اسراف فردی صورت می گیرد. تجمل گرایی ها ، چشم و هم چشمی ها ، هوسرانی ها افراد خانواده ، مرد خانواه ، زن خانواده ، جوان خانواده ، چیزهای غیر لازم را خریدن ؛ این ها از موارد اسراف است. اسراف فقط در زمینه ی فردی نیست ؛ در سطح ملی هم اسراف می شود. همین برق و انرژی که گفتیم هم اسراف می شود ، بخش مهمی از این اسراف در اختیار مردم نیست ؛ در اختیار مسولین کشور است.
حرکت استعمار یعنی حضور قدرت های مسلط نظامی و سیاسی دنیا در کشورهایی که می توانستند با استفاده از زور در آنها حضور پیدا کنند و منافع خودشان را از آن جاها تامین کنند و در واقع از موجودی مادی و معنوی کشور سرمایه ای برای خودشان بسازند ، همان چیزی که آن ها اسمش را استعمار گذاشتند و امروز هم اطلاق می شود – میدیدم هر جا که این ها وارد شده اند ، اگر این توانایی را پیدا کرده اند که فرهنگ آن ملت را مضمحل کنند و تحت تاثیر قرار دهند و تضعیف کنند ، پایه ه ای قدرتشان در آنجا مستحکم شده و اگر در جایی فرهنگ ملی و بومی به خاطر کهن سال بودن ، ریشه دار بودن و برجسته بودن مضمحل نشده و از بین نرفته ، استعمارگرها و اشغالگرها نتوانسته اند مدت زیادی از آنجا منافع خودشان را تامین کنند و ناچار شدند که آن منطقه را ترک کنند.
آزادی از دست برود فاجعه است. از نظر اسلام هر نوع استبدادی و دیکتاتوری – چه دیکتاتوری فردی ، چه دیکتاتور دست جمعی ؛ دیکتاتوری دست جمعی هم مثل دیکتاتوری فردی است ، فرقی نمیکند ؛ دیکتاتور حزبی هم دیکتاتور فردی است ؛ گاهی بدتر هم هست – و این که یک فرد بخواهد با اری برخاسته از نفسانیت خودش سرنوشت مردم را بدست بگیرد ، مردود است و اگر در جایی پیش بیاید فاجعه است. اگر ندانیم چگونه باید با آزادی معامله کنیم و فرهنگ ادب و آزادی را نشناسیم ، این گونه خواهد شد. عده ای می خواهند این گونه باشند. عده ای می خواهند با آشنا نبودن ما با فرهنگ آزادی ، هرج مرج به وجود آورند تا مردم ، تشنه یک استبداد قدرتمند شوند.
آزاد اندیشی غیر از بی بند وباری است . آزاد اندیشی یک حرف بی بند و باری یک حرف دیگر است . آزاد اندیشی این است که شما در حرکت به سمت سرزمینهای ناشناخته ی ، معارف ، خودتان را آزاد کنید ، بروید ، نیروها و انرژهایتان را به کار بیندازید و حرکت کنید ؛ اما بی بند و باری این است که در حرکت به سمته قله ی یک کوه ، اصلا اهمیت ندهید که ازکدام راه بروید. نتیجه این میشود. که از راهی میروید و به نقطه ای میرسید که نه راه پیش دارید و نه راه پس و فقط راه سقوط داردید ! در کوهنوردی ، آن های که اهل رفتن به ارتفاعاتند ، این را کاملا تجربه کرده اند.
ارتباط با خدا را نباید دست کم گرفت. همه چیز ما در گرو این رابطه است. این رابطه است که قرص می کند تا از دشمنیها هراس نکنیم. این رابطه با خداست که دلهای ما را از محبت به مومنین و پویندگان راه به خدا پر میکند. تا اختلاف نظرها و اختلاف سلیقه ها را نبینیم. این رابطه با خدا و اتصال با خداست که موجب می شود ما برای اهوای خودمان ، حقیقتی را زیر پا نگذاریم و مصلحت را فدای غرض شخصی نکنیم. این رابطه با خداست که موجب می شود ما از راه خدا منحرف نشویم و از پیمودن این راه پشیمان و خسته و ملول نگردیم. این رابطه با خدا همیشه ممکن است و هیچ وقت دیر و محال نیست.
علت دشمنیها چیست ؟ عده ای خیال می کنند مسولان انقلاب یا امام (ره) دشمن تراشی کرده اند ؛ نه ، قضیه این نیست. اگر شما خانه ای داشته باشید که گردن کلفتی و ظالمی آن را غصب کرده باشد ، بعد شما با اسناد و مدارک به مراکز قانونی مراجعه کنید و ایستادگی کنید تا خانه را پس بگیرید ، طبیعی است که آن غاصب با شما دشمن خواهد شد. نمیشود که شما را ملامت کرد دشمن تراشی کرده اید ؛ شما خواسته اید حق خود را بگیرید این دشمن تراشی نیست.
در خودتان بصیرت ایجاد کنید. قدرت تحلیل در خودتان ایجاد کنید ؛ قدرتی که بتوانید از واقعیت های جامعه یک جمع بندی ذهنی برای خودتان بوجود آورید و چیزی را بشناسید. این قدرت تحلیل خیلی مهم است. هر ضربه ای که ما مسلمانان در طول تاریخ خوردیم ، از ضعف قدرت تحلیل بود. در صدر اسلام هم ضرباتی خوردیم ، همینطور بوده که حالا اینها بحثهای تفسیری زیادی دارد. در دوره های گوناگون دیگر هم همینطور است. نگذارید که دشمن از بی بصیرتی و نا آگاهی ما استفاده کند و واقعیت را واژگونه در چشممان جلوه دهد
نظام جمهوری اسلامی به طبیعت خود ، نظامی وابسته به علمای دین است ؛ و علمای دین ، هم از این حیث که در پدید آوردن این نظام سهم وافر داشته اند ؛ و هم از این جهت که مردم درباره ی نظام به آنها مراجعه می کنند ؛ و هم از این جهت که مردم
درباره ی نظام به آنها مراجعه می کنند ؛ و هم از این جهت که خود از جهات مختلف و در مشاغل مختلف ، در نظام مسولند ؛ لذا علمای دین و حوزه های علمیه باید از وضعیت و موجودیت نظام ، آنچنان که هست ، مطلع باشند ؛ نقایص را بشناسند و پیشرفتها را بدانند ؛ آنجا کمک لازم است ، آن را تشخیص بدهند ؛ آنجا که دشمن به آن توجه پیدا کرده و هدف گرفته است ، آن را شناسایی کنند ، تا بتوانند نقش صحیح خود را در تداوم این نظام ایفا کنند.
اساسی ترین تکلیف ما – شناخت دشمن در هر چهره و لباسی
وظیفه ی مردم مومن خصوصا جوانان این است که اولا مغرضان را بشناسند و آن ها را با آدم های خیرخواه اشتباه نگیرند ؛ ثانیا افراد غافل را آگاه کنند و راه را به آنها نشان دهند. شما جوان ها که روحیه و نشاط و توان بالایی دارید ، باید مسولیت بیشتری بر دوش خود احساس کنید. آگاه کردن مردم ، هوشیار بودن و دشمن را در هر چهره و لباسی شناختن ، اساسی ترین تکلیف ماست.
دشمن را هوشیارانه بشناسید. دشمن را در هر لباسی بشناسید. دشمن را در زیر قالب هرگونه کلماتی بشناسید و با دشمن ، با نفس رحمانی مواجه شوید. با دشمن با وسیله ی نام و یاد خدا مقابله کنید که نام خدا و یاد خدا و اتکا به پروردگار ، دشمنانی را که جهت شیطانی دارند، دچاز هزیمت خواهد کرد.
دو خطر عمده اسلام را تهدید میکند که یکی خطر دشمنان خارجی و دیگری خطر اضمحلال داخلی است. دشمن خارجی یعنی کسی که از بیرون مرزها ، با انواع سلاح ها موجودیت یک نظام را با فکرش و دستگاه زیر بنایی عقیدتی اش و قوانینش و همه چیزش هدف قرار میدهد.
دشمن و آفت دوم ، آفت اضمحلال داخلی است ؛ یعنی در درون نظام ، که این ماله غربی ها نیست ؛ این ماله خودیهاست. خودیها در یک نظام ممکن است ، بر اثر خستگی ، بر اثر اشتباه در فهم راه درست ، بر اثر مغلوب احساسات نفسانی شدن و بر اثر نگاه کردن به جلوه های مادی و بزرگ انگاشتن آنها ، ناگهان در درون دچار آفت زدگی شوند. این البته خطرش بیشتر از خطر اولی است.
اسلام برای مقابله با هر دو آفت ،علاج معین کرده و جهاد را قرار داده است . جهاد ، مخصوص دشمنان خارجی نیست (( جاهد الکفار و المنافقین )) منافق ، خودش را دردرون نظام قرار می دهد. لذا با همه ی اینها باید جهاد کرد. جهاد ، برای دشمنی است که می خواهد از روی بی اعتقادی و دشمنی با نظام ، به آنها هجوم بیاورد. همچنین ، برای مقابله با آن تفکک داخلی و از هم پاشیدگی درونی ، تعالیم اخلاقی بسیار با ارزشی وجود دارد که دنیا را به طور حقیقی به این میشناساند و می فهماند که (( اعلموا انما الحیوه الدنیا لعب و لهو و زینه و تفاخر بینکم و تکاثر فی الاموال و الاولاد )) ؛ یعنی این زر و زیورها ، این جلوه ها و این لذتهای دنیا اگر چه برای شما لازم است ؛ اگر چه شما ناچارید از آنها بهره ببرید اگر چه زندگی شما وابسته به آنهاست و در این شکی هم نیست و باید آنها را برای خودتان فراهم کنید ؛ اما بدانید که مطلق کردن اینها و چشم بسته به دنبال این نیازها حرکت کردن و هدفها را به فراموشی سپردن ، بسیار خطرناک است.
مفهوم دشمن
دشمن خارجی و دشمن داخلی
دو خطر عمده اسلام را تهدید میکند که یکی خطر دشمنان خارجی و دیگری خطر اضمحلال داخلی است. دشمن خارجی یعنی کسی که از بیرون مرزها ، با انواع سلاح ها موجودیت یک نظام را با فکرش و دستگاه زیر بنایی عقیدتی اش و قوانینش و همه چیزش هدف قرار میدهد.
دشمن و آفت دوم ، آفت اضمحلال داخلی است ؛ یعنی در درون نظام ، که این ماله غربی ها نیست ؛ این ماله خودیهاست. خودیها در یک نظام ممکن است ، بر اثر خستگی ، بر اثر اشتباه در فهم راه درست ، بر اثر مغلوب احساسات نفسانی شدن و بر اثر نگاه کردن به جلوه های مادی و بزرگ انگاشتن آنها ، ناگهان در درون دچار آفت زدگی شوند. این البته خطرش بیشتر از خطر اولی است.
اسلام برای مقابله با هر دو آفت ،علاج معین کردهو جهاد را قرار داده است . جهاد ، مخصوص دشمنان خارجی نیست (( جاهد الکفار و المنافقین )) منافق ، خودش را دردرون نظام قرار می دهد. لذا با همه ی اینها باید جهاد کرد. جهاد ، برای دشمنی است که می خواهد از روی بی اعتقادی و دشمنی با نظام ، به آنها هجوم بیاورد. همچنین ، برای مقابله با آن تفکک داخلی و از هم پاشیدگی درونی ، تعالیم اخلاقی بسیار با ارزشی وجود دارد که دنیا را به طور حقیقی به این میشناساند و می فهماند که (( اعلموا انما الحیوه الدنیا لعب و لهو و زینه و تفاخر بینکم و تکاثر فی الاموال و الاولاد )) ؛ یعنی این زر و زیورها ، این جلوه ها و این لذتهای دنیا اگر چه برای شما لازم است ؛ اگر چه شما ناچارید از آنها بهره ببرید اگر چه زندگی شما وابسته به آنهاست و در این شکی هم نیست و باید آنها را برای خودتان فراهم کنید ؛ اما بدانید که مطلق کردن اینها و چشم بسته به دنبال این نیازها حرکت کردن و هدفها را به فراموشی سپردن ، بسیار خطرناک است.
ما باید جوانب توطه ها را به روشنی بشناسیم و بشناسانیم ؛ وظیفه ما این است. تا آنجا که می فرمایند ......
در جنگ روانی و آنچه که امروز به آن جنگ نرم گفته می شود در دنیا ، دشمن به سراغ سنگرهای معنوی می آید که آنها را منهدم کند ؛ به سراغ ایمانها ، معرفتها ، عزمها ، پایه های ارکان اساسی یک نظام و یک کشور ؛ دشمن به سراغ اینها می آید که اینها را منهدم بکند و نقاط قوت یک کشور را تبدیل به نقاط ضعف کند ؛ فرصتهای یک نظام را تبدیل به تهدید کند. این کارهایی است که دارند می کنند ، ابزارهای فراوانی هم در اختیارشان هست.
ببینید چه چیزی در این شرایط بیشتر از همه چیز برای انسان مهم است ؟ بصیرت. بنده بارها بر روی بصیرت تکیه میکنم ، بخاطر همین. مردم بدانند چه اتفاقی دارد می افتد ؛ ببینند آن دستی را که دارد صحنه گردانی میکند صحنه را شلوغ میکند تا در خلال شلوغی های مردم ، یک عنصر خیانت کاری یک عنصر دست نشانده و دست آموزی بیاید کاری را که آنها میخواهند ، انجام بدهد و نشود او را توی مردم پیدا کرد ؛ این کاری است که دشمن می خواهد انجام بدهد.
کشوره های استکبار می خواهند همیشه زور بگویند ، بچاپند ، ثروت و قدرت عالم در اختیار آنها باشد ؛ ملت هایی هم باشند که کار کنند ، زحمت بکشند و منابعشان غارت برود. هر حرکتی که در مقابل آن ها بایستد ، با آن دشمن می شوند ؛ و اسلام در مقابل آنها می ایستد. علت اینکه استکبار با ایران مخالف است این است. علت دشمنی عمیق آمریکا با انقلاب اسلامی و با اسلام این است. این دشمنی تمام شدنی نیست. در اینجا آن عامل تعین کننده که می تواند صحنه را به سود یک طرف سنگین کند و تغییر بدهد و میتواند معین نماید که کدام یک از دو طرف پیروز خواهند شد ، عبارت از حقیقت ، مفید بودن برای انسانیت ، دلهای مومن و قدمهای استوار است ، و اینها در طرف اینها در طرف ما و پیش ماست.
همه باید بدانند که حیله دشمن نسبت به انقلاب تمام نشده است. بزرگ و کوچک ما ، زن و مرد ما ، عالم و جاهل ما ، همه باید خود را سرباز مدافع از ارزشهای انقلاب حساب بیاورند . هر کدام هر جا مشغول خدمت هستیم ، باید آنجا را سنگر بدانیم. اگر اهل جهاد باشیم ، هر جا هستیم سنگر است.
بنده مکرر به ملت ایران عرض کرده ام ؛ که مهم تر از شناخت دشمن ، شناخت دشمنی و روش دشمنی اوست.
امروز روش دشمنی ، ایجاد اختلاف و نفرت و کینه میان آحاد مردم است ؛ ایجاد دلسردی نسبت به آرمانهای اسلامی است ؛ منحرف کردن شعارهای مردم و طرح شعارهایی است که با حرکت عظیم مردم هیچ همخوانی ندارد.
بسیار کسان هستند که اثر انگشت دشمنند ؛ اما نه در چهره ی یک برخورد نظامی ، بلکه برآشفتن محیط امن زندگی مردم ، با شکستن حریم خلوت امن خانواده ها و با نفوذ کردن در حصارمحکم عفت و عمومی این ملت . اثر انگشت دشمن است که اینگونه عمل می کند
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
